AV - AVLANANLARIN VE AVLAYANLARIN HİKAYESİ - 1. BASKI

122 sayfa. 13.5x19.5 cm
“…Sonra o kaza oldu. Gereksiz bir düğün dönüşü, yağmurlu bir İstanbul akşamı, kaygan bir asfalt yol… Kaybetti hem annesini, hem babasını. Bir akşam varlardı, aynı akşam yok. O zaman fark etti herkes ne kadar güçlü bir karakteri olduğunu. Ve “O” o zaman anladı hayatta kabullenmekle başkaldırmanın neredeyse aynı çizgide seyrettiğini. Ağlamadı değil ağladı ama öfkesinden daha çok. Pek arayan soran akrabası yoktu küçük adamı. Zaten apartmanda da hiç konuşulmadı Can’a ne olacağı. Hiç gerek de olmadı. Can bu apartmanın çocuğuydu. Babası Beyoğlu, annesi Nilgün sokak. Her akşam bir apartman dolusu insan bekledi onu. Kapı numaraları değildi artık gereksiz olan adeta kapılar lüzumsuz kaldı Can’a. Hiçbiri hiç kapanmadı. Yatılı okula karar verildi bir apartman toplantısında ve gitti polis olmak için. Yatılı okula karar verildi bir apartman toplantısında ve gitti polis olmak için. Mezuniyetinde bir baba ve bir anneden çok fazlası vardı. Üstün hizmet madalyasını aldığında da bütün apartman ordaydı,

Kategori: Edebiyat > Dedektif-Polisiye, Macera