KAMER TEYHANİ ATEŞİ ÇALAN YOLCULAR-2

278 sayfa. 16x24 cm
Kamer’im

Yüreği, dostlarından gelen haksız bir eleştiri ya da gönül kırıcı bir söz karşısında filiz bir dal gibi kırılgandı; oysa düşmanlarının karşısında çelik gibiydi. Onu yaralayabilecek olan, dost çevresinin davranışları ve sözleriydi.
Kamer’i anlatırken aslında önce sevinci ve mutluluğu anlatmak gerekiyor. O; acıyı, hüznü, kederi ve elemi hep içinde taşımıştı. Görünür olan hep sevinç ve güzellikler olmuştu.
Dostlar Gecesi’ni organize etmeye başladığında, sanki ülke baştan başa yeniden ilkbaharı yaşıyordu. Organizasyonu düzenlemeye çalışırken bir çocuk gibi heyecanlı, bir militan gibi örgütleyiciydi. Onu böylesine heyecanlandıran ve coşturan şey, o anda çok değişik katmanlarda bulunan arkadaşlarının birlikte olmasını sağlamaktı. “Nasıl yaşarlarsa yaşasınlar, o salona girdiklerinde hepsinin gözlerindeki sevinç ve hüzün aynıydı. Bir zamanlar aynı kavganın acısını, hüznünü, sevincini paylaşmış; örgütlenmeyi, işkenceyi, cezaevini, açlık grevlerini, meydan dayağını, mavrayı, voltay

Kategori: Toplum & Siyaset > Biyografi